heñveloc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan heñvel hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

heñveloc'h /hẽˈvɛːlɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan heñvel
   • Me, avat, a zo un tammig heñveloc'h ouzh tud ar vro-mañ. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 136.)
2. Heñveloc'h eget :
   • Heñveloc'h int ouzh div ziaoulez eget ouzh div vaouez. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 41.)
   • Ti ar c'honsul a zo hir, izel, savet gant mein gwenn kaer tost war lein un dorgenn, heñveloc'h, a lavarer, ouzh tiez Bro-Bortugal eget ouzh tiez Bro-Spagn. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 30.)
3. Heñveloc'h evit :
   • Heñveloh eo ouz dour evid ouz dourjistr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 141.)
4. Heñveloc'h-heñvelañ : muioc'h-mui heñvel

Gerioù enepster

• disheñveloc'h

Troidigezhioù

• galleg : plus semblable(s) ^(fr) (que)