kammigelle

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kammigell-, pennrann ar verb kammigellañ pe kammigellat, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kammigelle
dre vlotaat	gammigelle
amreizh	digemm

kammigelle /kã.mi.ˈɡɛ.lːe/

1. Furm ar verb kammigellañ/kammigellat e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Hep kemmadur :

Kemenn a raent an eil d' egile e livrine brulu an torgennoù hag e kammigelle an nadoz-aer a-hed ar stivelloù, ken mibin hag he skeud en dour. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 13.)

Mezv e oa, peogwir e kammigelle war an hent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 231.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :

Laboused a nije, spontet, diwar o c'hlud, hag an eskell-kroc'hen a gammigelle, dallet. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) serpentait ^(fr) , zigzaguait ^(fr)