klud

Brezhoneg

Keltieg *kloi-ta-, "bern".

klud /ˈklyːt/ gourel (furm vihanaat : kludig, liester : kludoù)

Bazh staliet en un ti diouzh se, ma'z a evned-porzh zo da gludañ warni evit kousket ; bazh-klud
- — « Deomp d'ar c'hraou ! Lom, d'ar c'hraou ! da sachañ hardi war lost ar pemoc'h ha da drubuilhañ ar yer war o c'hlud. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 129.)
- A-wechoù e teue d'e welout, da bigosat e skouarn ha da gaout un tamm bara kras a-raok mont d'he c'hlud da di ar c'haouenned, evel ar re all. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 142.)
Skourr(où) ma'z a an evned da gludañ
- Laboused a nije, spontet, diwar o c'hlud, hag an eskell-kroc'hen a gammigelle, dallet. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)
(Dre astenn-ster) Ti a vez dastumet an evned-porzh ennañ evit tremen an noz
- <skouer.>
(Dre astenn-ster) Lec'h ma ra loened zo o annez
- — [...]. Kerzh da glud ar c'haouenned ha kas Hedwig da-gaout Dumbledore. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 285.)
(dre skeudenn-lavar), (Pemdez) Gwele ; kel, kloz
- mont d'e glud : mont da gousket
- Kit d'ho klud, bugale!