kludañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn klud hag al lostger -añ

Verb

kludañ /ˈklyːdã/ verb gwan (displegadur)

1. Dont war ur c'hlud pe war un dra bennak hag a dalvez da glud (diwar-benn an evned)
   • ... an drivet deiz an êgl a distroas da gludañ a-us d'an nor-borzh... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)
   • − Gwelet am eus ar weenn o kreski, ha goude, eun toullad sperejou, henvel ouz evned, a zo deut da gludan war ar weenn. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 128.)
2. (dre skeudenn-lavar) Kousket (diwar-benn an dud)
   • <skouer.>
3. (dre skeudenn-lavar) Ober e annez en un tu bennak (diwar-benn an dud)
   • Setu aze pelec'h e oan bet degaset gant va c'hoant da gludañ en un toull sioul, e Rusia. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 13.)

Deveradoù

• kludell
• kluder
• kludet

Troidigezhioù

• galleg : (se) percher ^(fr)
• galleg : s'installer ^(fr)