kenteliet
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kenteliet /kenˈteljet/
- Anv-gwan-verb ar verb kenteliañ
- War an eskibien e kouezhas da gentañ gwallyoul an dud fallakr : kenteliet-mat oant gant brasañ enebour en deus Doue hag e Iliz war an douar. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)
- — « [...]. Ha ne vez ket kenteliet mat alies ar re fur gant ar re ziskiant ? [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
- Ne voe desket micher ebet din, hogen kenteliet mat e voen, gant va zad e-unan ha gant ar vistri-skol am boe d'am c'helenn. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 7.)