kenteliañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn kentel hag al lostger -iañ.

Verb

kenteliañ /kẽnˈteljã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Reiñ ur gentel.
   • Skridou int da zidui ha diouz ret, da gentelia, rak holl, war bouez unanig evel « Tri Mab ar Merour », ec’h echuont mat : digollet e vez ar re vat ha kastizet ar re fall. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 10.)
2. Kenteliañ unan bennak : reiñ ur gentel dezhañ, deskiñ un dra bennak dezhañ, ober skol dezhañ
   • Sant Gwevrog a oa c'hoazh o kenteliañ Pêr pa deuas seizh eur da son e bourk Ploueskad. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 37.)
3. Kenteliañ unan bennak : desevel, reiñ deskadurezh:
   • N'eo ket diaes ho kenteliañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 211.)
   • [...], ne lezas Antor da zen all ebet ar preder da genteliañ an daou baotrig, e vab ha mab e vestr. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 46.)
4. Kenteliañ unan bennak : kelenn, skoliata
5. Kenteliañ unan bennak : reizhañ pe klask reizhañ buhezegezh unan bennak o reiñ skouerioù mat dezhañ pe o c'hourdrouz anezhañ, o kastizañ anezhañ, o lavaret dezhañ ar pezh a rank ober.
6. Kenteliañ unan bennak : kemenn, reiñ ditour

Deveradoù

• kentelier
• kenteliet
• kentelius

Troidigezhioù

• esperanteg : instrui ^(eo)
• galleg : éduquer ^(fr) , élever ^(fr)
• galleg : faire la leçon ^(fr) (à)
• galleg : avertir ^(fr)