kignadenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kign-, pennrann ar verb kignat, hag al lostger kevrennek -adenn (diwar -ad hag -enn)

Anv-kadarn

kignadenn /kiˈɲɑːdɛn/ benel (liester kignadennoù)

1. Gouli war-c'horre ar c'hroc'hen
   • [...] ; gallet en divije ar C'hleber derc'hel da vordeiñ dek vloaz ouzhpenn gant ur gignadenn ken dister. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 112.)
   • « [...] O ! Gloazet oc'h ! » emezi. « N'eo netra, Dimezell Gwenn. Un tamm kignadenn n'eo ken. » — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 67.)
   • Hema gand eur gignadenn, egile gand eur pugnez, eur gor pe eun hesked. Louzaoued e vezont evid eur bennoz Doue. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 117.)

Troidigezhioù

• galleg : écorchure ^(fr)