bezont
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
bezont /ˈbeːzɔ̃ɲ(t)/
- Furm hir ar verb bezañ e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- Mar bezont ... e vint ...
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, ar stagell isurzhiañ pa) :
- Herve. — [...] ; va daoulagad d'in-me ne vezont ket o rodella em godell ha n'ema ket ar c'hiz ganen da gaout stoup da stouva va diskouarn ; [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)
- Eo, ar c'hegined, pa vezont distagellet mat, a zeu a-benn da zrailhañ meur a gomz, ha klevet em eus unan anezho en un ostaleri a Vro-Leon o lavarout da gement den a zeue en ti : « mezvier brein ! mezvier brein ! » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 8.)
- Darn, pa vezont oh ober kevell, a gord ar gwïal a-vad gand an heol. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 332.)
- Doare vad a zo war e zaout, daoust ma ne vezont ked kraouied bemdez. Chom a reont aliez dindan an amzer. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 104.)
- Sell, ar re-mañ na vezont ket pell oh ober stripou gand ma skudellou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 496.)
- o! ar fleur-se a vez brav pa vezont difluk ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 107.)
- « [...], holl emaint amañ en arvar da goll o ene, ken douget ha ma vezont da bec'hiñ a-drugarez da verc'hed ha da win Bro-C'hall ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 24.) (E brezhoneg komzet Treger e klever ken douget evel a vezont)
- Falloc'h livet e vezont evidomp-ni amañ war ar vro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 221.)
- En amzer-dremenet kevrennek
- Ar sardin pa o-devez tourtet ar roued ha pa ne vezont ket eet e-barz, e pendallont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 407.) (Ral eo kavout an doare frazenn mañ e TBP: peurvuiañ e kaver an doare ar sardin pa o devez tourtet a bendall)
- N'eo ket mad lakaad ar vugale war ar vronn pa vezont bet dizonet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 344.)