klevfet

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar klev-, pennrann ar verb klevet, hag an dibenn-ger -fet.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	klevfet
dre vlotaat	glevfet
dre c'hwezhañ	c'hlevfet
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

klevfet /Distagadur ?/

1. Furm ar verb klevet en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger).
   • Selaouet hag e klevfet.
     Mar karet e kredfet,
     Mar karet n' gredfet ket,
     Setu am eus da lâret : [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 43.)
   • – [...], ha p'hen klevfet o tiroc'hal, e lakafet anezhañ eus an tu diavaez, hag ec'h efet en e lec'h, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)

Stummoù all

• klevoc'h
• klevot

Troidigezhioù

• galleg : (vous) entendrez ^(fr)