klevje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar klev-, pennrann ar verb klevet pe klevout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

klevje /ˈklevʒe/

1. Furm ar verb klevet/klevout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

Ha petra bennak m' o doa bet an tad hag ar vamm kalz a aked da virout na glevje pe oad en doa, ne dalvezas netra an dra-se dezho, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 38.)

Un tamm a-raok arruout er pleg-se, Jozon a daolas e votoù hag a yeas diarc'hen, gant aon na glevje an hini gozh. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 26.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) entendrait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) sentirait ^(fr) , percevrait ^(fr) (odeur)