koeñve

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar koeñv-, pennrann ar verb koeñviñ, hag an dibenn-ger -iñ

Furm verb

koeñve /ˈkwẽːve/

1. Furm ar verb koeñviñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Kizidik e oa ha prim da fuloriñ ; neuze e vouezhig dous a goeñve ha ne veze ket pell o kas an nen da dreiñ bili d'an aod. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 147.)

Gerioù kevrennek

• digoeñve

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) enflait ^(fr)