kredent

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hag an dibenn-ger -ent

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kredent
dre vlotaat	gredent
dre c'hwezhañ	c'hredent
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

kredent /Distagadur ?/

1. Furm ar verb krediñ e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

— [...], hag holl e spontent hag ec'h aent kuit, pa c'houlennen digante ma liñsel, dre na gredent ket kregiñ enni evit he reiñ din. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 81.)

Dirak an ôtrou person, abaf an diou blac'h, ken abaf ha na gredent digeri o ginou. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 12.)

Troidigezhioù

• galleg : (elles)/(ils) croyaient ^(fr)
• galleg : (elles)/(ils) osaient ^(fr)