goulennen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goulenn-, pennrann ar verb goulenn, hag an dibenn-ger -en

Furm verb

goulennen /ɡuˈlɛnːɛn/

1. Furm ar verb goulenn e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :

Hag evit guir, ne c'houlennen ket guell eged ober d'ezho ar muia drouk a c'helchen. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 85.)

— [...], hag holl e spontent hag ec'h aent kuit, pa c'houlennen digante ma liñsel, dre na gredent ket kregiñ enni evit he reiñ din. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 81.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) demandais ^(fr)