krene
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kren-, pennrann ar verb krenañ, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | krene |
| dre vlotaat | grene |
| amreizh | digemm |
krene /ˈkrẽː.ne/
- Furm ar verb krenañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- Hag, e gwirionez, e Konk e krene an holl pa glevjor edo erru e kêr an arme noar, goude bezañ graet, war o hent, daou vuntr eus ar re grisañ, rak en o raok oa en em gavet e kêr ar c'heloù eus an torfedoù o doa graet en ur zont. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 145.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- Ar mogeriou a grene, ar guer a stracle, ar gouent oll a heje evel pa vije cren douar ; [...] — (Feiz ha Breiz niv. 337, 1871, p. 491a.)
- Va divesker a horjelle, va izili a grene, va fenn a voudinelle, va c'haloun a deuze em c'hreiz... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 53.)
