pareañ
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
pareañ /paˈreːã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : pareet) (displegadur)
I. verb gwan
- Dont er-maez a gleñved, a zroug (diwar-benn an dud)
- Herve. — Mat a ra! Eur c'hlanvour ne dle ket parea nemet war urz medesin. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 15.)
- (Dre astenn-ster) Bezañ pare (diwar-benn ar c'hleñvedoù, ar goulioù)
II. verb kreñv eeun
- Pareañ un den, ul loen diouzh udb: reiñ ar yec'hed en-dro dezho (diwar-benn ar bevien, an organoù)
- Ar vamm a glaske e bareañ diouzh e ziegi [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 151.)
- E-keit ma oa Harry ha Ron oc'h adskrivañ a bep seurt doareoù da bareañ gloazioù graet gant dent un den-bleiz [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 228.)