perak

Gwelet ivez : perag

Brezhoneg

Eus pe ha rak.

perak /pera:k/

Ger goulenn, e penn-kentañ ur goulenn eeun:
- Perak’ta neuze, va zad, hoc’h ken nec’het o komz ouzign ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. ...)
- Perak e komze ar zakrist er c’his-ze, ne oufen ket evit her lavaret.— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 91.)
- Perak emañ an daou-se kein ouzh kein? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 45.)
- Perak ne dennfen ket va bragez ivez? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 153.)
kreñvaet gant daoust

kreñvaet gant daoust ha
- — « Daoust ha perak ne rafe ket ? » eme ar Marvailher. « [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
En un islavarenn:
- N'ouzon ket perak e teu amañ.
- Ne ouzounn ket perak e roit d’eomp herrio eur pred ker mad, c’houi, ha n’ho poa roet d’eomp deac’h nemed peb a gos-banne zoubenn. Ne ouzounn ket perak hoc’h ker seder ha kel laouen herrio, c’houi hag a ioa deac’h du ho penn ha rust evel eur bod spern. Lavarit dign perak hoc’h troet er mintin-man evel ma’z oc’h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 65-66.)