ranko
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
ranko /ˈrãŋko/
- Furm ar verb rankout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- Sane. — [...] ? Nan, nan, an den-ze ne lakaio ket e dreid e ti va zad, pe, m'o laka, me a c'hoario kement a droiou kamm d'ezan, ma ranko dizale dizrei da zutal e brulu da venez Are. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 5.)
- — [...]. Ar pôtr a ranko bea badeet, hag ar vamm sebeliet... [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 12.)
- Me a ranko ober gwasoh traou evid evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 196.)
- [...] — betek ma ranko al loen e zouge chom a-sav dirak kleuzioù ar c'hastell. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 78.)
Rimadelloù
- Souchit amañ, ma bihanig,
Ha me a gano deoc'h
Da c'hortoz ho mammig
Da reiñ bronnig deoc'h.
Ho mamm a zo dañserez,
Ho tad a zo mezvier,
Ha c'hwi a zo bihanig
A ranko chom er gêr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 380.)