sec'h
Brezhoneg
Etimologiezh
- Kavet en henvrezhoneg sech.
- Meneget er C'hatolikon (sech).
- Da geñveriañ gant an anvioù-gwan sych (gourel), sech (benel) e kembraeg, segh e kerneveureg.
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | sec'h |
| Derez-uheloc'h | sec'hoc'h |
| Derez-uhelañ | sec'hañ |
| Derez-estlammiñ | sec'hat |
sec'h /ˈseːx/
- Stad ar pezh n'eo ket gleb, hep glebor ennañ/warnañ.
- N'eo ket sec'h ma dilhad c'hoazh, met dizouret mat int. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 459.)
- ..., o tastum bodoù sec'h diwar an douar, ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
Gerioù enepster
Gerioù kar dre o ster
Deveradoù
- arsec'h
- a-sec'h
- begsec'hañ
- brizhsec'h
- darsec'henn
- disec'h
- disec'hadur
- disec'hañ
- disec'hed
- disec'herezh
- disec'hus
- gwadsec'hedik
- pennsec'hiñ
- peursec'hiñ
- poull-sec'h
- sec'h-askorn
- sec'h-korn
- sec'h-kras
- sec'haat
- sec'hadenn
- sec'hadur
- sec'hañ
- sec'hded
- sec'hder
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Krennlavarioù
- Amañ emañ ar c'hiz da lavarout d'ar vugale :
Debrit bara sec'h
Hag e teuy tev ho prec'h. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 24.) - Keuneudenn sec'h, an neb a vir a gav. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 313.)