teuy

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deuy gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deuy
dre vlotaat	zeuy
amreizh	teuy

teuy /ˈtøj/

Furm ar verb dont e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

War-lerc'h ar rannig-verb e :

— [...]. Eus an drivet aval e teuy ur briñsez a-liv d'an heol : hounnezh eo an hini a glaskez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 41.)

Ma vez warni ober glao, e raio, n'eus forz euz petore roud e teuy an avel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 235.)

'M-eus aon e teuy an deiz da-vad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 332.)

War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma :

Ma teui kaloun, skiant d'he fried,
E-leac'h brabans, lorc'h ha fouge — (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 132.)

Stummoù all

teuio

Stummoù rannyezhel

tay (e gevred Breizh)
teuo

Krennlavarioù

Amañ emañ ar c'hiz da lavarout d'ar vugale :
Debrit bara sec'h
Hag e teuy tev ho prec'h. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 24.)