trivet
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-gwan petvediñ
trivet /ˈtriːvet/
- Anv-gwan war-lerc'h ar ger-mell strizh, implijet dirak un anv-kadarn, hag a dalvez da verkañ ur renk, un niverenn urzhiañ hag a glot gant an niver tri.
- [...], hag, an drivet deiz an êgl a distroas da gludañ a-us d'an nor-borzh, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)
- Anv-gwan war-lerc'h ar ger-mell amstrizh (ral),
- Ma ne skrivit ket dezhañ un trivet lizher dizale, o lavarout e c'hell dibab da bried ar plac'h a gar, ne adkavo ket ar yec'hed. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 31.)
raganv
- war-lerc'h ar ger-mell strizh (gant ar c'hemmadur)
- Fañch e oa anv ar mab henañ, Erwan anv an eil hag Arzhur anv an drivet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
- [...], hag an drivet a oa tort, kamm ha penngamm. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 83.)
- war-lerc'h ar ger-mell amstrizh (ral), hep kemmadur
- Ha setu souden, e-kreiz ar ouezoni, skeud un den en em diskouezas, hag un all da-heul, ha goude un trivet. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 75.)