teñvaloc'h

Brezhoneg

Savet diwar an anv-gwan teñval hag an dibenn-ger -oc'h.

teñvaloc'h /tẽˈvɑːlɔx/

Derez-uheloc'h an anv-gwan teñval
- — [...]. A bep sort peziou a zo eno, lod brasoc'h, lod bihanoc’h ; unan a zo melen, brao, lugernus ; heman a zo gwenn, konchet e gantenn ; egile a zo tenvaloc'h eun tammig, e-giz pa vefe bet mogedet e groc'hen. [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 59.)
- Digor e oa an nor, du-se, war ar C'hornog, ha drezi e tiskenne betek an daroù koroll didrouz ur bann heol melenik — koroll an efl ha moged klouar ezañs ar gousperoù, — a lakae teñvaloc'h ec'honded an nev sakr. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 7.)
- Teñvaloc'h e oa c'hoazh diabarzh ar c'hastell. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 42.)
- Gant ar c'hleñved-red iskis o c'hounit tachenn e teue teñvaloc'h liv da varvailhoù ar vamm-gozh hag aonikoc'h e save ar c'hoarzh diwar o fenn. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 138.)
Teñvaloc'h eget :
- Eun dervez ma voa he benn tenvaloc'h eget bïscoas, [...] — (G. M., Ar milinou avel, Feiz ha Breiz niv. 409, 30 Du 1872, p. 330b.)
Teñvaloc'h evit :
Teñvaloc'h-teñvalañ : muioc'h-mui teñval
- An tad neuze a zeuas e benn da vezañ teñvaloc'h-teñvalañ, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 102.)