tostik
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar « tost » hag an dibenn-ger bihanaat « -ik ».
Furm adverb
tostik /ˈtɔs.tik/
- Furm vihanaat an adverb « tost ».
- Jistr sec’h eo hennezh ; skrabañ ’ra an diabarzh, ha, dre ma koshaio, e teuio da vezañ sklaer, tostik e-giz dour-red. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 148.)
- Tostik alese e oa ti Vatriona : pevar brenestr hed-ha-hed war an diadreñv, an tu freskañ, un doenn skolpoù e daou bezh gant ul lomber war ar c'hrignol. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 15.)
- tostik da un dra
- Me ‘m boa he choazet tostik din, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 320.)
- Edont neuze tostik d'eur prad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 35.)
- Tostik da un eur pemp, BPLO 118
Gerioù kevrennek
Furm anv-gwan
tostik /ˈtɔs.tik/
- Furm vihanaat an anv-gwan « tost ».