bihanaat
Brezhoneg
Verb
bihanaat /biãˈnɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bihanaet) (displegadur)
I.verb gwan
- Dont da vezañ bihanoc'h ; koazhañ
- He c'halon, avat, o vihanaat hag ar goanag o koazhañ en he c'hreiz : marnaoniek, skuizh-divi, evel eur baourez... — (Roparz Hemon, An Aotrou BIMBOCHET e BREIZH, Skridoù Breizh, eil emb. 1942, p. 68.)
- [...], ez aemp d'an douar da gerc'hat dour ha da chaseal, evit kaout peadra d'evañ ha da zibriñ, rak bihanaat a rae buan hon evaj hag hor boued. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 11.)
- Ur fiñv a reas lost ar chazh, bihanaat a reas e zaoulagad. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 12.)
- (dre skeudenn-lavar) Dont da gaout nebeutoc'h a nerzh, a bouez, a dalvoudegezh
Troioù-lavar
II.verb kreñv eeun
- Lakaat da vezañ bihanoc'h
- (dre skeudenn-lavar) Lakaat da vezañ disteroc'h, gwanoc'h ; digreskiñ, nebeutaat
Gerioù enepster
Troioù-lavar
- bihanaat a ober un dra bennak, bihanaat da ober un dra bennak : ober un dra bennak nebeutoc'h eget a-raok
Troidigezhioù
- galleg : (s')amenuiser (fr)
- galleg : diminuer (fr)
- galleg : rapetisser (fr)
- galleg : se serrer (fr) (en parlant du cœur)