truilhoù

Brezhoneg

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Eus truilh, hag -où.

truilhoù /ˈtryʎu/

Furm lies an anv-kadarn truilhenn.
- GOD. — [...]... (Dont a ra e-barz an ti ar c'hoz baleer-bro, gant eur vantell e truilhou, kailharet meurbet, dislivet gant an heol hag ar glaveier) — (Jarl Priel, Ar Baleer-Bro, Sav niv. 26, Goañv 1943, p. 76.)
- Ma vije bet Herri sorser, an nije anaveet, dindan stumm he druilhou ar wrac'h koz, mestrez yaouank Kastell ar Milouriou. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 22.)
- Hag eno e veze ma zruilhoù e-pign. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 551.)
- Meur a wech em eus kavet Mona o vont hag o tont dre an hentoù, paket he fenn gant truilhoù. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 25.)
- An den a savas hag a hejas e druilhoù diwarnañ. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 51.)
bezañ gwisket e truilhoù, gant truilhoù.
- Un deiz e tremenas dre eno daou veajour, ur paotr hag e vamm, hir ha treut, diarc'hen, gwisket e truilhoù. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 84.)