a-ruilh

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an araogenn a hag an anv-kadarn ruilh

Adverb

a-ruilh /aˈryʎ/

1. En ur ruilhal (diwar-benn ar fiñvoù)
   • ... E oan eet (kouezet) a-ruill en aot. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 449.)
   • A-ruill e oa deut diwar ar gazeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 449.)
2. Rodellek (diwar-benn ar blev)
   • Honnez a oa he bleo a-ruill evel-henn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 449.)
3. Dont d'ar gêr a-ruilh : mezv
   • Ma vijen chomet gantan e vijen deut d'ar gêr a-ruill. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 449.)

Gerioù heñvelster

• a-ruilhoù

Troioù-lavar

• c'hoari a ruilh, tennañ a-ruilh : en ur lakaat ar voul da ruilhal war an douar (er c'hoari bouloù)

Troidigezhioù

• galleg : en roulant ^(fr)