afomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar a-, pennrann ar verb mont, hag an dibenn-ger -fomp.

Furm verb

afomp /ˈafːɔ̃m(p)/

1. Furm ar verb mont e kentañ gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
   • — [...]. Neuze ma galvi, hag e pignfet ho-taou war ma c'hein, hag ec'h afomp kuit kerkent. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 143.)
   • — Warc'hoazh ec'h afomp kuit ac'hann, [...]. Hon-zri ec'h afomp war gein an êgl, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 144.)
   • — D'ar fonz ec'h afomp gante, eme egile... Troc'h ar greling, Saïg... Debret e vefomp gante en beo !... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 111.)

Stummoù all

• efomp

Gerioù heñvelster

• aimp

Troidigezhioù

• galleg : (nous) irons ^(fr)