breutaat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn breud hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at), gant ur c'hemmadur dre galetaat
Verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | breutaat |
| dre vlotaat | vreutaat |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | preutaat |
| amreizh | vreutaat |
breutaat /brøˈtɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : breutaet) (displegadur)
I. verb gwan
- (Kozh) Sevel klemm dirak ul lez-varn
- Difenn gwirioù unan bennak dirak ul lez-varn
- breutaat ur gaoz: difenn un tamallad.
- Divizout diwar-benn un dra bennak e-sell da varn anezhañ
- (Dre astenn-ster) Harpañ dre gomz mennozhioù pe stad unan bennak ; rendaeliñ
- (dre skeudenn-lavar) Arguziñ
Troioù-lavar
- hep breutaat : hep marc'hata, hep chipotal
II. verb kreñv eeun
- Divizout diwar-benn un dra bennak e-sell plaenaat anezhañ