derede
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar dered-, pennrann ar verb deredek, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | derede |
| dre vlotaat | zerede |
| amreizh | terede |
derede /de.ˈreː.de/, /di.ˈreː.de/
- Furm ar verb deredek e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- <skouer.>
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- Paotredigou a zerede gant keuneudennou, mab ar marichal a zic'haloupe gant eun durkez hag ar c'hemener gant e vetr koad pevarc'hornek, ken teo ha pevar biz-meud. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 27.)
- – Kalz aesoc'h e oa eget ma soñje din, eme Hermione en ur vont da-heul ar bagadoù skolidi a zerede a vernioù war al leton dindan an heol. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 271.)
- Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- A-zruilhadoù e tirede ar saverien o fri d'ar gousperoù war zigarez skrignal hag ober goap. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 23.)
- Bohor n'en doa ket peursonet e deirvet galvadenn ma terede d'an daoulamm, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 114.)