turkez

Gwelet ivez : Turkez

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus Turkez, pe eus turk hag -ez.

Turkez ur c'halvez

Anv-kadarn

turkez /ˈtyrkɛs/ benel (furm vihanaat : turkezig, liester : turkezoù, turkezioù)

1. Benveg metal, anezhañ daou bezh kroaziet ha kenvellet war ahel, a dalvez da dennañ pe da zelc'her traoù
   • Arruout a reas a-dreg o c'hein evel eur jeant, — treuz e benn an nevoa dreist d'ê, — e zaou zorn digor evel diou durkez, astennet war o gougou. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 178.)
   • Na petra 'ta !... neb a wask gant un durkez war lost e gi ne dlefe ket bezañ souezhet o klevout al loen paour o yudal. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 29.)

Deveradoù

• turkezañ

Rimadelloù

• N'a n'eus ken sod
  Na laka ur bluenn war e dok,
  Ha pa vez sod-kaer
  E laka diw pe deir
  Iskuzit kompagnunez,
  Diskroget eo ma zurkez
  (pe : Rampet eo ma souflez)
  Ur wech all n'arruo ket
  Rag me a wasko war he beg ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 386.)

Troidigezhioù

• galleg : tenaille ^(fr)

Gwelet ivez

• Ar pennad « turkez » e-barzh Wikipedia