divogediñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus di- ha mogediñ.

Verb

divogediñ /divoˈɡeːdĩ/ verb gwan (displegadur)

1. Leuskel moged.
   • [...], ha trenioù all bihanoc'h, o c'hwitellat skiltrus hag o tivogediñ heugus, a gase eus an eil penn d'egile bernioù taouarc'h rous ha danvez tiez. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 12.)
   • Gwashat bern chiminaloù a vez aze bemdez o tivogediñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 42.)

divogediñ verb kreñv eeun

1. Skarzhañ ar moged diouzh ul lec'h bennak, mirout ouzh ar moged a zont en ul lec'h bennak
   • <skouer.>

Deveradoù

• divogedet

Troidigezhioù

• galleg : émettre de la fumée ^(fr) , fumer ^(fr)
• galleg : désenfumer ^(fr)