emaint

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar bennrann ema- hag an dibenn-ger -int.

Furm verb

emaint /eˈmajɲ(t)/.

1. Stumm lec'hiañ ar verb bezañ/bout e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ; liester emañ.
2. Gant ur renadenn-lec'h :

   • Pelec'h emañ ma breudeur ? Pelec'h emaint ?

     − [...] : ha pa retornin d'ar gêr, e vo ret dezhe bezañ er stad ma emaint bremañ, na treutoc'h na lartoc'h. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 70.)

     Du-ze emaint, e-barz an ti-koz en tu all d'al leur... — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 148.)

     Ha bremañ emaint er bed all. — (ATSA, p. 46.)

     « ..., holl emaint amañ en arvar da goll o ene, ken douget ha ma vezont da bec'hiñ a-drugarez da verc'hed ha da win Bro-C'hall ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 24.)

     A-drivilh emaint ouzh an treust . — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 174.)

   • A verk an ober padus :

     Holl emaint o vesa o c'hrennarded, pôtred ha pôtrezed, pere a welit du-hont, war an drêzenn. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 94.)

     — « Da sistra emaint o vont », eme ar vran du, eus beg ur penngos derv. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 28.)

   • A verk an amzeriañ :

     Emaint o tont da greisteiz.

     E-sell emaint da brenañ un oto. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)

3. Gant un niver (resis pe amresis)
   • Kalz emaint ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)
   • Teir blac'h emaint ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 175.)
   • Tri vreur emaint aze kichen-ha-kichen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 45.)
4. Gant un anv-gwan pe anv-gwan-verb:
   • Setu emaint aze morfilet, ha mar karjent bezañ chomet sioul hag e peoc'h, ne vije c'hoarvezet droug ebet ganto. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 165.)
5. E deroù ur frazenn:
   • Emaint du-hont o tastum teol evel teir sodez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 480.)
   • Emaint aze o loeniñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 71.)
6. Gant un adverb aliested:
   • Bemdez emaint o-daou o c'hounit. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 19.)

Divinadelloù

• — Petra a ra d'an dridi bezañ treut ? — Kalz emaint war nebeud.

Gwelet ivez

• demaint (implijet war-lerc'h mar)
• emaon, emaout, emañ, emaomp, emaoc'h, emeur
• edon, edos, edo, edomp, edoc'h, edod

Troidigezhioù

• galleg : ils/elles sont ^(fr)