emaon
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar ar bennrann ema- hag an dibenn-ger -on.
Furm verb
emaon /eˈmaɔ̃n/; emaoun e yezh Leon.
- Stumm-lec'hiañ ar verb bezañ/bout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- — « [...]. Ker sur hag emaon amañ dirazoc'h, ar pakad-se a zo un den beuzet !... » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 14.)
- — « [...]. Bremañ emaon ganti. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
- — Ma ! N'eo ket gant kleñved ar gêr emaon. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 74.)
- Hag e kav din en un taol emaon tostoc'h ouzhoc'h. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 37.)
- « N' ouzont ket emaon amañ », emezañ outañ e-unan. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 9.)
- Gant un anv-verb en dro-c'hraus :
- — [...]. E-pad an noz on chomet kuzhet er c'hoad, hag abaoe ar mintin-mañ emaon o c'haloupat, o klask un ti bennak da reiñ goudor din. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 40.)
- Ar zoudarded, evel emaoun o paouez lavaret d'eoc'h, ne garient ket enebi ouc'h ar re en em zave out-ho. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 81.)
- Evel m'emaon bremañ, emaon o pinvidikaat va mestr... — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 17.)
- GWILHO. — Oc'h ober goap emaout, emichañs ?
KATO. — Fidemdoula, n'emaoun ket avat !... Ar wirionez a lavaran ha n'eo ket kôjou ! — (Jarl Priel, An Dakenn dour, Sav niv. 25, Diskar-Amzer 1942, p. 11.) - — [...]. « Mar kav dezhañ emaon o vont da furchal goueled ar stêr war ur vag ken dañjerus ! Mes gwelout a rin bremaik penaos en em denno eñ e-unan gant e hini. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 96.)
- Setu m'emaon avat o terriñ deoc'h ho penn gant un den n'hoc'h eus ket anavezet ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 76.)
- Gant un anv-gwan
- Skornañ a ra va izili. Ma n'am zennit ket ac'han emaon marv a-raok nemeur amañ. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)
- Gant un anv-gwan-verb :
- — Salver Doue, eme ar C'haper, emaoun rivinet ! Sur a-walc'h ar vi a zo rannet ha ne deuio ken da vad ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 135.)
- E deroù ur frazenn:
- — Emaoun tizet ganti en taol-man ! — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 68.)
- Sane. — Emaon o paouez klevet, va zad, eo en em gavet an Aotrou Kerlaban ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 32.)
- « Emaon o vont, emaon o vont, emaon aet... » a c'hellfe kana ar c'hoefig brao... — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 161.)
- Emaoun' o paouez koueza dioc’h beg eur wezen m’edoun o trouc’ha skourrou diouti. — (Ar c'hoz vedisin, p. 9.)
