gallfomp

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -fomp.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gallfomp
dre vlotaat	c'hallfomp
amreizh	c'hallfomp

gallfomp /ˈɡal.fɔ̃m(p)/

Furm ar verb gallout e kentañ gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

— [...]. Re a amzer a zo tremenet aboue nozvez an Displeg ; n'hallfomp mui en em glevet. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 75.)

— [...]... Birviken ne c'hallfomp tenna ar roued er vag, birviken ! — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 110.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e ha ar stagell isurzhiañ ma) :

− [...]. Gra evel ma lârin dit hag e c'hallfomp em dennañ ac'hann hon-daou. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 118.)