hon-daou
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-gwan perc'hennañ hon hag an anv-gwan pegementiñ daou.
Adverb
hon-daou /ɔ̃nˈdɔw/
- Me a-gevret gant unan all ; an daou ac'hanomp
- — Bez kalon bepred, manac'hig kaezh, ha na gomz ha na em glemm, n'eus forzh petra a c'hoarvezo, rak anez ez omp kollet hon-daou. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 203.)
- — Deus ganen d'am c'hastell, hag e chomfomp amañ hon-daou. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 52.)
- Kabiten Jaouen, hon-daou omp ganet e Porspoder ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 158.)
- « [...]. Greomp marc'had hon-daou eta, ha marc'had leal. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 184.)
- Graet am boa gwechall anaoudegezh gant Keffelou, pa oamp hon-daou e Brest war vourzh al lestr-reder « Kleber ». — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 9.)
- On daou e oam eno ive, distok diouz an dud all. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 121.)
- A drugarez Doue, va mignonez, omp ali hon-daou war ar poent-se, a-enep d'ho kerent. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 20.)