goulenn un dra bennak digant unan bennak
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar ar verb goulenn, ur glokaenn amkan eeun (pe renadenn dra eeun) hag ur glokaenn amkan ameeun degaset gant an araogenn digant.
Troienn verb
goulenn un dra bennak digant unan bennak /Distagadur ?/
- Mont ouzh unan bennak, dre gomz pe dre skrid, evit kaout un dra bennak digantañ
- evit kaout un dra.
- Goulenn diganin ar pezh a gari, hag az po ... . — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)
- Goulennet diganin, eme an impalaer, ar pezh a gerfet, hag e vezin laouen ouzh hen reiñ deoc'h. — (BUAS, p. 665.)
- Hag eñ ha diskenn ha goulenn ur sac'h digant an ostizez. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 161.)
- « [...], ha goulenn digantañ alc'houez kambr an teñzorioù. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 199.)
- [...] — A ! ya, ya, Gwenole, va niz soudard, o c'houlen eun draïg bennak adarre digant e yontr madelezus, [...]. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 2.)
- goulenn ur plac'h da zimeziñ dignat he zad :
- [...], ha soñjal a rae e oa deuet Ledan da c'houlenn e verc'h digantañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 199.)
- evit kaout ur servij.
- Goulenn a ra arre ar c'hure ar memes tra digant ar wreg. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)
- evit kaout un ali pe ur soñj. Goulenn e ali, e soñj digant unan bennak
- N'en deus ket kredet c'hoazh goulenn he soñj diganti. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 63.)
- Dirak ur goulenn ameeun:
- Hag i mont ha goulenn digantañ ha da foar an Nec'h ez ae. — (MBLE, p. 161.)