gwelfet
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
gwelfet /ˈɡɥelfet/
-
- − Chomet eo un tammig war-lerc'h ; met bremaik hen gwelfet, rak ne daleo ket. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 44.)
- − [...] ; met na lest ket an nask da vont gant an ejen ; bet soñj mat a se, pe n'am gwelfet ken. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 94.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne hag ar stagell isurzhiañ pa) :
- − Allas ! Ne welfet mui ken ho mab Charlez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 45.)
- − Ma ! Warc'hoazh ar beure, pa welfet ma breur o komer e benton, lâret dezhañ : [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 31.)
- − Na ouelit ket, emezañ, ha na diskouezit ket bezañ glac'haret pa welfet stlejañ e gorf dre ruioù kêr. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 45.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- − [...]. Harpet dorn ar c'hleze ouzh ho morzhed ha dalc'het e veg d'an nec'h, etrezek an neñv, hag e welfet neuze an êgl o tont da nijal a-us dezhañ ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)
- − Ma, graet e vo, a lâras Charlez, deut da guzh-heol, hag e welfet graet al labour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 75.)
- − Breman zouden e welfet, pa vefont poaz, mamm-goz, eme Bersonig. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 83.)
- − Warc'hoaz, eme heman, e welfet anê o tibri hag o labourat. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 116.)
- "N'eo ket hepken e welfet ho mab, mes komz outañ a refet, hag eñ a gomzo ouzhoc'h. [...]." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 42.)