kemeras
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kemeras /kẽˈmeːras/
- Furm ar verb kemer/kemerout e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
-
- [...] hag e kemeras dorn Alan evit lammat dreist ar reier. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 411.)
- Er gegin, goude koan, e kemeras gloan hag he brochennoù da ober ur re loeroù da Glovis. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 22.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- Ha ker buan ar belek dizrouk a gemeraz penn an hent da vont varzu Lanhouarne. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 97.)
- Arzhur a gemeras ar c'hleze hag ac'h eas da azezañ gantañ war ur gador en kreiz ar porzh, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)
- Egile a gemeras ar groaz ha kuit ac'hano ganti, hep lavaret ger. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 33.)
- Lom a gemeras ur skourjez, ha, dao ! an duchenn a zraskas tennoù er glud, a-hed hag a-dreuz. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 130.)