kilañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn kil hag al lostger -añ.

Verb

kilañ /ˈkiːlã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kilet) (displegadur)
I. verb kreñv eeun

1. Lakaat unan bennak, un dra bennak da vont war-gil.

II. verb gwan

Ur paotr o kilañ.

1. Mont war-du an adreñv.
   • Kerlaban. — Sac'h an dien ! ne voe ket tost d'ezan lakat ac'hanon-me da gila ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 13.)
   • [...], biskoazh den ne gavas tu da gilañ dirak ar penn-gast se. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 47.)
   • Truez he devoe Gwenn ouzh an den kozh hogen arabat e oa dezhi kilañ. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 50.)

Gerioù heñvelster

• kizañ
• souzañ

Gerioù enepster

• araokaat

Deveradoù

• kiladeg
• kiladenn

Troioù-lavar

• na gilañ a-dreuz troad

Troidigezhioù

• galleg : reculer ^(fr)