kiri
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kar-, pennrann ar verb karout, hag an dibenn-ger -i, gant ur pebeiladur vogalennek a/i
Furm verb
kiri /ˈkiːri/
- Adstumm eus kari, furm ar verb karout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- Abarz ar fin evelato ar vouez a lavaraz : « — Aoualc'h ec'h euz toullet ; sav brema da di evel ma kiri. » — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 13.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :
- — Pa giri, Berthou, eme an Aoutrou Troadec o trei out-han, pa giri, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 319.)
- — Pa giri da-unan eo, eme ar roue; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 44.)
- Ma ! peogwir out ur paotr onest, hag ec'h eus ur wreg ha bugale, ar marc'h a zo dit. Va mevel a roio anezhañ dit pa giri. — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 117.)
- Kirri a ri pa giri.
- Jañ-Bar, kaoc'h yar
Un, daou, tri,
Chaw pa giri (gari) ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 366.)
