klemmadenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar klemm-, pennrann ar verb klemm, hag al lostger kevrennek -adenn (diwar -ad hag -enn).

Anv-kadarn

klemmadenn /klɛˈmɑːdɛn/ benel ((furm vihanaat : klemmadennig, liester : klemmadennoù)

1. Bomm mouezh da ezteuler poan, nec'h, aon, diouzh tro
   • D'an taol kentan, Yonan ne reas van, mes d'an eil e laoskas eur glemmadenn, d'an trede e savas he fenn, d'ar bevare e voe en he zav, hag, a-rôg ar bemped, e oa êt kuit. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 36.)
   • An neb a oa er gampr a welas, marvad, ar sklerijenn, rak eur glemmadenn drist, evel mouez eun durzunell o vervel, a deuas betek Personig. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 95.)
   • Met, pa yeas laonenn ar gontell wamañ, e laoskas al loenig ur glemmadenn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 225.)
   • War he nañ e kerzhe, o laoskat ur glemmadenn da bep kammed. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 25.)
   • Liammet ken n'oa ken evit chom 'n e sav, e kouezhas a-hed e gorf 'barzh an erc'h, hep klemmadenn ebet, prest da c'houzañv c'hoazh gwashoc'h reuz. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 85.)
   • Ur glemmadenn a lezas hemañ ha laoskaat e grog. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 152.)
2. Son hir ha klemmus lezet gant un dra bennak
   • <skouer.>

Troioù-lavar

• na ober na bramm na klemmadenn

Troidigezhioù

• galleg : plainte ^(fr)
• galleg : gémissement ^(fr)