klouar

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (clouar).

Da geñveriañ gant an anvioù-gwan claear e kembraeg ha klor e kerneveureg.

Dont a ra eus ar ger keltiek *klijaros a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *ḱleih₁- a gaver er gerioù lauw « klouar » e nederlandeg, calor « gwrez » e latin ha šiltas « tomm, klouar » e lituaneg.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	klouar
Derez-uheloc'h	klouaroc'h
Derez-uhelañ	klouarañ
Derez-estlammiñ	klouarat

klouar /ˈkluːar/

Etre tomm ha yen, diwar-benn an amzer, an dour ...
- An amzer a oa klouar, an oabl steredennet, hag ec'h azezas war ar c'hlazenn, hag e vanas kousket a-raok hanternoz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
- Kemerit ur bannac'h dour klouar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
- Klouar eo an amzer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 262.)
- Klouar e oa an amzer. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 40.)
(diwar-benn an dud) (den) a gomz brav, klufan, klouarenn.
- Ar re glouar-se a vez drouk. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 262.)
- Peadra da glouaraat un disterañ he c'halon— (Roparz Hemon, Kleier Eured, p. 48.)