kounnaret

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kounnar-, pennrann ar verb kounnariñ hag an dibenn-ger -et

Anv-gwan

kounnaret /kuˈnɑːret/

1. Klañv gant ar gounnar (diwar-benn al loened)
   • Digeriñ a eure an nor, ha kerkent ul leon kounnaret a zelammas, digor e c'henoù evit hen lonkañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 35.)
2. E kounnar (diwar-benn an dud)
   • Mes ne c'hellent ket en em glevet, hag ar bobl en em rannas e div gostezenn hag a yoa ker kounnaret an eil ouzh eben ma'z oant dija prest d'en em gannañ. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 822.)
   • Ar c'hemener a glaske toull an nor, mes, a-rôk mont er-mêz, e lâras, hag hen kounnaret: [...] — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 76.)
3. Rust (diwar-benn ar mor)
   • E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)

Gerioù heñvelster

• fuloret

Troidigezhioù

• galleg : enragé ^(fr)
• galleg : en colère ^(fr) , irrité ^(fr)
• galleg : en furie ^(fr)