miro

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mir-, pennrann ar verb miret pe mirout, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

miro /ˈmiːro/

1. Furm ar verb miret/mirout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

— « C'hwi a gemero ar roeñv, ha, gant ar roeñv, c'hwi a viro ouzh ar vag da skeiñ he fri ouzh ar ribl. Kompren a rit ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 107.)

— « Mat ! mat ! pa 'z eo ret, e vezo graet, rak n' eo ket un den a viro ouzhin da gaout ac'hanoc'h. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 63.)

« [...]. E-keñver ar re all avat, ne viro ket hepken he diavaez, met ivez he ferzhioù a lenn... [...] !» — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 128.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) arrêtera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) conservera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) empêchera ^(fr) (de)
• galleg : (elle)/(il) gardera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) réservera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) s'abstiendra ^(fr)