ober pinijenn

Brezhoneg

Diwar ar verb ober hag an anv-kadarn pinijenn.

ober pinijenn /Distagadur ?/

Kaout keuz d'e bec'hedoù
- Hastit ober pinijenn, hag e pignfot d'an neñv war-eeun, ar pezh a c'hoantaan deoc'h, en anv an Tad, ar Mab hag ar Spered Glan. Amen. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 110.)
- Daoust ma ne oa netra dizereat er gwel eus an dañs, e vije bet gouest, dre an doare d'ar c'houbladoù d'en em stardañ ha dre ar fringadennoù a rae an dañserezed pa dremenent o dorn a-uc'h d'o fenn, da lakaat un tammig strafuilh e kalon ur manac'h oc'h ober pinijenn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 37.)
- Red vo deoh ober pinijenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 415.)
- Ar hi du a veze gwelet eno diouz an noz a oa Yann-Goz oh ober e binijenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 415.)
- Mamm Marzhin, diouzh he zu, a glaskas repu en un abati leanezed hag a dremenas eno an dibenn eus he buhez, o pediñ hag oc'h ober pinijenn ; [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 25.)
* Met amzer en devoa bet da ober pinijenn evit e walloberiou, ha pignat a eure war eeun d’ar Baradoz. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 18.)