skañvoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan skañv hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

skañvoc'h /ˈskãwːɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan skañv
   • — « Kavout a ra din », eme Lukaz, « eo deuet ho teod da vezañ skañvoc'h gant marv hoc'h eontr ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 15.)
   • [...], e tilez ar Saozon o c'hirri, el lec'h m'emaint, evit tec'hout skañvoc'h. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 71.)
   • Skañvoc'h e vo hiriv hor gwerzh-butun. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 70.)
2. Skañvoc'h eget :
3. Skañvoc'h evit :
4. Skañvoc'h-skañvañ : muioc'h-mui skañv
5. Skañvoc'h a se :
   • Erfin, skorniñ a reas an hent, choarzhin a reas an heol ha skañvoc'h a se e voe ar c'halonoù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 54.)

Gerioù enepster

• ponneroc'h, pounneroc'h

Krennlavarioù

• Deiz Gouel ar Chandelour e sko ar Werc'hez ar vilïenn er mor hag e vez skañvoc'h an avel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)

Troidigezhioù

• galleg : plus léger(s) ^(fr) , plus légère(s) ^(fr)