tosenn

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

tosenn /ˈto.sːɛn/ benel (furm vihanaat : tosennig, liester : tosennoù)

1. Torgenn.
   • Hag e welent war un dosenn, diraze, ur c'hastell ar c'haerañ, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 54.)
   • En nozvezh, ul lodenn eus tosenn Eskilin a voe goloet a erc'h. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 555.)
   • [...], met daoust da se n'on ket bet savet er vourc'h, met er c'hrav gozh war un tamm tosenn, Krec'h Eliez, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 7.)
   • Sevel, pignat, krapat war un dosenn.
2. Bern.
   • N'he-deus ken med stoka he zroad en eun dosenn vein hag emañ en he gourvez dioustu ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 494.)

Gerioù heñvelster

• run
• tuchenn

Troidigezhioù

• galleg : butte ^(fr)  benel , éminence ^(fr)  benel , tertre ^(fr)  gourel