viloc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan vil hag an dibenn-ger -oc'h.

Furm anv-gwan

viloc'h /ˈviːlɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan vil
   • — O ! Vilañ da blac'h ! a lâras neuze un danser.
     — Un hanter viloc'h ! eme an eil. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 296.)
   • — Vil a-walc'h eo, met ra vo un hanter viloc'h c'hoazh, a lâras unan. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 105.)
   • Ha touellet en un doare na c'helle ket bezañ viloc'h !... — (Langleiz, Tristan hag Izold, Al Liamm, 1958, eil emb. 1972, p. 207.)
2. Viloc'h eget :
   • En ostaleri ma oa e pañsion, tost da Borzh-Trein, e servije, abaoe ur pennad, ur vatezh dilu, na koantoc'h na viloc'h eget nouspet hini all eus he seurt. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 16.)
   • N'eus ket viloc'h tra eget gwelout ar vugale o kaozeal divergont ouzh o zud. — (TBP?, p. ?.)
3. Viloc'h evit :
4. Viloc'h-vilañ : muioc'h-mui vil

Krennlavarioù

• Grit braw din, me a ray bravoc'h deoc'h; grit vil din, me a raio viloc'h c'hoaz deoc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 314.)

Troidigezhioù

• galleg : plus bas ^(fr) (que), plus basse(s) ^(fr) (que)
• galleg : plus laide(s) ^(fr) (que)
• galleg : plus vile(s) ^(fr) (que)