bouboual

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn boubou hag al lostger -al.

Verb

Kemmadur	Furm
hep	bouboual
dre vlotaat	vouboual
amreizh	vouboual

bouboual /bu.ˈbuː.al/ verb gwan (anv-gwan-verb : boubouet) (displegadur)

1. Ober un trouz boud ha dibaouez ; boudal, boudinellañ.
   • A-wechoù e tegouezhe dimp klevout ur c'horn all o vouboual er pellder, met netra ne veze gwelet, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 107.)
2. Ober kalz trouz (diwar-benn an dud).
   • Pieds Plats ‘vat a vounte e fri e pep lec'h ha plediñ a rae gant kement tra : ur gwaz strizh ha garv anezhañ, krenañ a rae pep-hini dirazañ, hag adal goulou deiz bete serr-noz e veze klevet o vouboual hag o veogal eus an eil korn d'egile. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 84.)

Deveradoù

• boubouenn

Gerioù heñvelster

• grozmolat
• hiboudiñ
• lavaret an oferenn
• mouskomz

Troidigezhioù

• galleg : bourdonner ^(fr)  ; murmurer ^(fr)