boudinellañ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn boudinell hag al lostger -añ.
Verb
boudinellañ /bu.di.ˈnɛ.lːã/ verb gwan pe verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : boudinellet) (displegadur)
I. verb gwan
| Kemmadur | Furm |
| hep | boudinellañ |
| dre vlotaat | voudinellañ |
| amreizh | voudinellañ |
- Ober ur voudinell ; bouboual, boudal.
- Bezañ hegazet gant un trouz dibaouez (diwar-benn an divskouarn pe ar penn).
- Va divesker a horjelle, va izili a grene, va fenn a voudinelle, va c'haloun a deuze em c'hreiz... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 53.)
- « Azeza a ris, rak edo va fenn o voudinella » — (Paol Feval, Ar pesk aour, troet e brezhoneg gant w:Roparz Hemon, p. 14.)
- (dre skeudenn-lavar) Dasseniñ ; fraoñval (e penn pe e divskouarn unan bennak) (diwar-benn ar c'homzoù, hag all).
II. verb kreñv eeun
| Kemmadur | Furm |
| hep | boudinellañ |
| dre vlotaat | voudinellañ |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | poudinellañ |
| amreizh | voudinellañ |
- Boudinellañ e zivskouarn da unan bennak : hegaziñ divskouarn unan bennak (dre adlavaret un dra bennak dibaouez).
Deveradoù
Troidigezhioù
- galleg : bourdonner (fr)
- galleg : tinter (fr) (oreilles)