grozmolat

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

grozmolat /ɡrozˈmoːlat/ verb gwan (anv-gwan-verb : grozmolet) (displegadur)

1. Reiñ da glevet komzoù displijet, a vouezh damizel, etre an dent ; soroc'hal (diwar-benn an dud)
   • Bemdez e c'hrosmole o c'houlenn outañ peur ez aje da gaout sant Per, ... — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 146.)
   • Pa zeuas keloù ar marv da Bleiben, e voe kriz ha kalet glac'har ma mamm-gozh hag hini he bugale, met plegañ a rejont d'o gwallblanedenn, hep grozmolat hag hep en em sevel ouzh Doue. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 17.)
   • Penndaoulinañ 'reas Yann Arc'hant, en ur c'hrozmolat ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 90.)
   • Grozmolat a reas ar ramz ha kinnig gwispid all dezho. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 148.)
2. (Dre astenn-ster) Trouzal en un doare boud (diwar-benn ar mor)

grozmolat verb kreñv eeun

1. Distagañ komzoù a vouezh izel
2. Termen a dalvez da c'heriañ e lavar un den komzoù etre e zent (en danevellañ dieeun)

Gerioù heñvelster

• hiboudiñ
• lavaret an oferenn
• bouboual
• mouskomz

Troidigezhioù

• galleg : grogner ^(fr) , grommeler ^(fr) , gronder ^(fr) , murmurer ^(fr)
• saozneg : grumble ^(en) , murmur ^(en)